Oh yeah baby, het tweede tornado seizoen is van start gegaan! Na heel wat gezweet en geploeter in de Marta!tentatiefresidentie, nog wat fine-tuning aan het eind enzo zijn we deze zaterdag van start gegaan in Zwolle, een slordige 200km rijden, kwestie van op te warmen voor de rest vd Europese tournee. Bij aankomst in het gezellige stadje (kent u trouwens één stad in Nederland die niet gezellig is!?) bleek de boel goed georganiseerd. Alles duidelijk aangegeven en drie assistentes waar we alles aan mochten vragen. De cateringtafel was ...hollands. Kaas, worst en pindakaas. Gelukkig was ook het culinaire hoogtepunt van Nederland vertegenwoordigd in Zwolle. Wij dus naar de FEBO om de klassieke rundskroket uit te halen. Lekker, mmmm, smeuig, mmmm. Onze regisseur, de befaamde Bart Vanuffelen, kwam op eigen kracht met de auto van zijn moeder die hij vervolgens compleet in de prak reed (de auto, niet zijn moeder). Er is vast een freudiaanse uitleg voor te verzinnen. Maar onze bebaarde regisseur laat zich niet stoppen door een doorgeslagen “joint de coulasse”. Hij vorderde een trein die spoorslags (!) naar Zwolle reed. Toen we halverwege onze eerste presentatie waren zagen we hem verschijnen tussen het andere volk.
De eerste presentatie was niet goed, let’s B honnest. Het was net twaalf uur geweest maar de eerste bezopen mensen vd dag meldden zich reeds, uiteraard voor het kraam van de Tornado Dragon. Doorzopen lallende stemmen gingen dwars door de presentatie. Ik kreeg geen contact met het publiek maar bleef dat proberen waardoor ik het tempo uit de voorsteling haalde...En dat Vlaams en Nederlands eigenlijk 2 talen zijn. Wij kuisen, de Nederlanders maken schoon bv. Enfin, na deze krakkemikkige eerste haalde Bart Vanuffelen zijn symatiekste zweep naar boven, stuurde hij bij daar waar nodig en stak persoonlijk de nodige peper in de respectievelijke reten. Het resultaat mocht er wezen, bij de tweede stonden we er, het publiek was mee en ik voelde me super tijdens en na de voorstelling. Na de derde presentatie dronken we wat champagne aten wat op een natuurlijk, gezellig terrasje waarbij we de plaatselijke evocatie van Alice in Wonderland mochtten aanschouwen. Ik heb altijd gedacht dat Alice op een bepaald moment haar borsten laat zien, maar op die versie hadden ze het in het Calvinistische Zwolle duidelijk niet op begrepen. Jammer.
De volgende dag zaten we in Hengevelde aka the far-west van Nederland. Boerezonen op speed. Grove hoofden, grote handen. Slaan pa. Bartje bid nie veur bruine bone. Die streek.
De hoofdstraat was afgezet voor de festiviteiten. Buiten de “classics” zoals mandenvlechten en hout graveren (gruwelijke hobby’s!) hadden de boerejongens ook nog een wedstrijd traktortrekken voorzien. Je neemt een traktor, hangt achteraan een gewicht dat naarmate het gereden aantal meters naar voor schuift waardoor er meer gewicht op de achteras vd traktor komt te staan tot deze tenslotte stil valt. Fantastisch! Gigantische wielen. Formule 1 vormgegeven traktoren, de geur van diesel, het klimmen van het toerental, duizenden paarden die zich naar de finishlijn proberen te reppen. Wie durft te beweren dat boeren niet geven om het milieu kreeg vandaag helemaal gelijk, het stond er zwart van de dieseldampen. Een dragster die niet reed maar wel zijn motor liet knallen zorgde voor een aangenaam achtergrondgeluid. Het geluid van ijzer op ijzer, gesmeerd met olie, het knallen van de pistons. Oh yeah.
En hoe deed de Tornado Dragon het tussen al dat geweld? Goed. Drie keer goed. Wel jammer dat de mensen nu weten dat het om een stuk theater gaat, ik mis een beetje de verwarde blikken van mensen die het niet goed weten, maar als voorstelling blijft de TD sowieso staan, ook dat is een fijne conclusie.
Na ons diner dat helemaal werd geanimeerd door de plaatselijke jeugd, vooral een aangenaam dronken jongen wist de ambiance er erg in te houden (hij vond dat ik er als een “Belgian Rockstar” uitzag, ik heb hem vooral in de waan gelaten), zijn we terug naar onze home-town gereden. Geloof me, de far-west in Nederland is prachtig bij zonsondergang. Koetjes, kalfjes natuurlijk, plassen, rivieren en beekjes. Uitgestrekte vlaktes met zonnerood overgoten. Prachtig. Volgende week Frankrijk!
Groeten van uw TD-sales rep.,
Bart Klein.
De eerste presentatie was niet goed, let’s B honnest. Het was net twaalf uur geweest maar de eerste bezopen mensen vd dag meldden zich reeds, uiteraard voor het kraam van de Tornado Dragon. Doorzopen lallende stemmen gingen dwars door de presentatie. Ik kreeg geen contact met het publiek maar bleef dat proberen waardoor ik het tempo uit de voorsteling haalde...En dat Vlaams en Nederlands eigenlijk 2 talen zijn. Wij kuisen, de Nederlanders maken schoon bv. Enfin, na deze krakkemikkige eerste haalde Bart Vanuffelen zijn symatiekste zweep naar boven, stuurde hij bij daar waar nodig en stak persoonlijk de nodige peper in de respectievelijke reten. Het resultaat mocht er wezen, bij de tweede stonden we er, het publiek was mee en ik voelde me super tijdens en na de voorstelling. Na de derde presentatie dronken we wat champagne aten wat op een natuurlijk, gezellig terrasje waarbij we de plaatselijke evocatie van Alice in Wonderland mochtten aanschouwen. Ik heb altijd gedacht dat Alice op een bepaald moment haar borsten laat zien, maar op die versie hadden ze het in het Calvinistische Zwolle duidelijk niet op begrepen. Jammer.
De volgende dag zaten we in Hengevelde aka the far-west van Nederland. Boerezonen op speed. Grove hoofden, grote handen. Slaan pa. Bartje bid nie veur bruine bone. Die streek.
De hoofdstraat was afgezet voor de festiviteiten. Buiten de “classics” zoals mandenvlechten en hout graveren (gruwelijke hobby’s!) hadden de boerejongens ook nog een wedstrijd traktortrekken voorzien. Je neemt een traktor, hangt achteraan een gewicht dat naarmate het gereden aantal meters naar voor schuift waardoor er meer gewicht op de achteras vd traktor komt te staan tot deze tenslotte stil valt. Fantastisch! Gigantische wielen. Formule 1 vormgegeven traktoren, de geur van diesel, het klimmen van het toerental, duizenden paarden die zich naar de finishlijn proberen te reppen. Wie durft te beweren dat boeren niet geven om het milieu kreeg vandaag helemaal gelijk, het stond er zwart van de dieseldampen. Een dragster die niet reed maar wel zijn motor liet knallen zorgde voor een aangenaam achtergrondgeluid. Het geluid van ijzer op ijzer, gesmeerd met olie, het knallen van de pistons. Oh yeah.
En hoe deed de Tornado Dragon het tussen al dat geweld? Goed. Drie keer goed. Wel jammer dat de mensen nu weten dat het om een stuk theater gaat, ik mis een beetje de verwarde blikken van mensen die het niet goed weten, maar als voorstelling blijft de TD sowieso staan, ook dat is een fijne conclusie.
Na ons diner dat helemaal werd geanimeerd door de plaatselijke jeugd, vooral een aangenaam dronken jongen wist de ambiance er erg in te houden (hij vond dat ik er als een “Belgian Rockstar” uitzag, ik heb hem vooral in de waan gelaten), zijn we terug naar onze home-town gereden. Geloof me, de far-west in Nederland is prachtig bij zonsondergang. Koetjes, kalfjes natuurlijk, plassen, rivieren en beekjes. Uitgestrekte vlaktes met zonnerood overgoten. Prachtig. Volgende week Frankrijk!
Groeten van uw TD-sales rep.,
Bart Klein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten